เมื่อไพร่ ไปดูโขน

จันทร์ที่ 18 พ.ค.โขนจากกรมศิลป์ ที่มาเล่นที่วัดใกล้บ้าน
ไปจองมุมตั้งแต่ หกโมงกว่า ซักพักก็มีคนมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ
จนเก้าอี้ไม่พอ และต้องจัดฉายขึ้นจอโปรเจคเตอร์ด้านนอกแทน

(จริงๆถ้าจัดกลางแจ้งคงได้บรรยากาศงานวัดกว่านี้ แต่ก็กลัวฝนเนอะ)



โขนตอนที่มาเล่นนี้เป็นตอนที่จะทำให้เราเห็นที่มาที่ไปของ
ศึกระหว่างพระราม กับ ทศกัณฑ์ ว่ามันทีความแค้นข้ามภพกันมาอย่างไร

โชคดีที่ได้อ่านรามเกียรติ์ก่อนมาดู

แต่กระนั้นก็ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องมั่ง ภาษาไทยระดับสูงนี่ซับซ้อนดีจริง

กล่าวถึง นนทก (เขียนถูกรึเปล่าไม่รู้) ผู้มีหน้าที่ล้างเท้าให้เทวดาบนสวรรค์ เขามักถูกแกล้งจากพวกเทวดาอยู่เสมอ จนเมื่อเทวดาแกล้งหนักขึ้น ดึงผมจนหัวล้าน นนทกก็ทนไม่ไหว โร่ไปหาพระอิศวร (ศิวะ) เพื่อขอพรให้มีนิ้วเพชร ชี้ใครก็ตาย เมื่อได้นิ้วเพชรมาแล้ว ก็มาล้างแค้นเทวดาหน้าจืดทั้งหลาย

เทวดาพากันหนีตายไปหาพระนาราย

พระนารายจึงปลอมเป็นเทวดานางรำที่แสนงามไปสอน นนทก ร่ายรำ

ช่วงที่รำอยู่นั้น นิ้วเพชรของนนทก ก็ชี้มาที่คนดูแถวหน้าสุด

บัดนี้นิ้วเพชรของนนทก ชี้ตรงมาที่หน้าคนดูผู้มีเกียรติคนหนึ่งท่ามกลางคนดูหลายร้อย

ผู้มีเกียรติคนนั้นเป็นสตรี ตัดผมรองทรงเหมือนผู้ชาย

ตาของหล่อนเบิกโพลง ปากอ้าอย่างลืมตัว ชั่วประเดี๋ยว หล่อนก็สิ้นสติและหยุดหายใจ

ผมเห็นท่าไม่ดีจึงได้จับเณรมาเป็นโล่มนุษย์และลี้ภัยออกนอกวัดก่อนนิ้วนั้นจะกราดไปทั่วห้อง

ภายหลังได้สอบถามชาวบ้าน ผู้เป็นชาวสวนลิ้นจี่ ต่างบอกเป็นเสียงเดียวว่า

ไม่กี่อาทิตย์ก่อน หล่อน(คนที่ตาย)ไปพูดบอกชาวสวนที่แม่ใจว่า

ถ้าลิ้นจี่ราคาไม่ดี ก็ไปปลูกอย่างอื่น (ซิวะ)

ครั้งนั้นมีเพียงรองเท้าที่เฉียดหัวหล่อนไป

แต่ครั้งนี้ พระนาราย ได้มาปราบยุคเข็ญ ในเมืองพะเยาแล้ว

ขอบคุณ นนทก ผู้ชี้หน้าหญิงเลวผู้นั้น (หล่อนสมควรตายครับ)

ปล.ผู้ใหญ่โปรดใช้วิจารณานในการอ่าน หรือไม่ก็ควรอยู่ภายใต้คำแนะนำของเด็กๆ