เปิดบริการทุกวัน Open Daily 7.00 -19.00

เปิดบริการทุกวัน Open Daily 7.00 -19.00

๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒

เทศกาลศิลปินนานาชาติ-ศิลปินลุ่มน้ำโขง

จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจมางานเทศกาลศิลปินนานาชาติ แต่เพื่อนผมคนหนึ่ง ชื่อกล้า ได้พาศิลปินชาวศรีลังกามาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม จึงเป็นโอกาสอันดีที่จะได้พบเพื่อนคนนี้อีกครั้ง

ผมพบ กล้า ครั้งแรกตอนพาพระลาวไปเรียนรู้เรื่องความงาม ที่หลวงพระบาง ครั้งนั้นมีอาจารย์เทพศิริ สุขโสภา กับอาจารย์สุลักษณ์มาบรรยายในหัวข้อความงาม ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้นอาจารย์สุลักษณ์น่าจะกลับจากออสเตรียเรีย และพาลูกศิษย์ติดตามมาด้วยที่เมืองลาว หลังจากงานที่หลวงพระบางอาจารย์สุลักษณ์มีธุระที่จะต้องทำที่เชียงราย ดังนั้นจึงตัดสินใจเช่าเรื่อเร็วจากหลวงพระบางไปสู่อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย

ในการเดินทางครั้งนั้น ก็มีผม และกล้า นั่งเรือเร็วไปพร้อมกับอาจารย์ และไปพักที่บ้านพี่ใหญ่(สยาม) ครูส้มหนึ่งคืน และนี่เองที่ทำให้ผมรู้จัก กล้า ศิลปินรุ่นใหม่ไฟแรงคนนี้

กล้าเรียนหนังสืออยู่ที่ออสเตรียเลียตั้งแต่อายุยังน้อย เท่าที่ทราบเขาเรียนสองปริญญาที่ไม่ค่อยเข้ากันคือ ปริญญาตรีวิจิตรศิลป์ใบหนึ่ง พร้อมๆกับปริญญารัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่เมลเบริน หลังจากเรียนจบ กล้าก็ได้มาช่วยกิจการร้านอาหารทะเลที่พัทยาอยู่พักหนึ่งและมาจับงานทำสารคดีอิสระ

ก่อนหน้าไม่นาน กล้าเพิ่งไปถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับชาวธิเบตพลัดถิ่นที่ธรรมศาลาอินเดีย และกลับมาเป็นตัวแทนแลกเปลี่ยนศิลปะระหว่างประเทศไทยและศรีลังกา ซึ่งปลายเดือนนี้กล้าก็จะไปแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องศิลปะที่ศรีลังกาเป็นเวลาหนึ่งเดือน

นี่ทำให้ผมมาเชียงรายเพื่อพบปะเพื่อนเก่าคนนี้ และเพื่อถามไถ่ถึงโครงการเดินทางไปศรีลังกาในช่วงเดือนมีนาคม เทศกาลศิลปะครั้งนี้เชียงรายได้เป็นเจ้าภาพ มีศิลปินมากกว่า 100 คน จาก 18 ประเทศทั่วโลกเข้าร่วมงานในคราวนี้

ช่วงที่ผมไปนั้นเป็นช่วงที่ศิลปินได้มาเยี่ยมบ้านคุณถวัล ดัชนี ผมก็เลยได้ไปมั่วนิ่มในงาน เพื่อพบกับ กล้า
และโชคดีที่ คุณอุเทน และคุณอังกฤษ ก็ได้มาออกร้านเกาเหลาเลือดหมูในงานนี้ด้วย

นับเป็นบรรยากาศที่ไม่ธรรมดาที่เหล่าศิลปินกว่าร้อยคนมารวมตัวในที่เดียวกัน รู้สึกได้จากรังสีที่แผ่ซ่านครอบคลุมบริเวณนั้น



คอนนอน EOS 5 ที่กล้าเพิ่งถอยมาใหม่







ลุงคนนี้หน้าตาคุ้นมาก (น่าจะคือ กิติโชติ ห้อยยี่ภู่)




หลากหลายอาหารกลางวันที่ลุงถวัล สรรหามาเลี้ยง (ล้วนแต่เป็นอาหารต้องห้ามสำหรับ คนเป็นเก้าท์)


เชฟใหญ่ลงมาทำด้วยตัวเอง
คุณอุเทนมาช่วยทำเกาเหลาด้วย



๓ ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ไม่ยักรู้ว่าคุณลุงผอ.ชอบงานศิลป์กะเค้าด้วย
อุโมงค์ขาวๆนั่นอะไรอะพี่ตาร์
ว่าแต่พี่ก็มั่วนิ่มเก่งเหมือนกันเนอะ

ปล.ไม่เสียแรงที่โดดงานไปว่ามะ
ได้ทั้งงานหลวงและงานราษฎร์
รถคุณลุงซ่อมได้มั้ย

อดิศักดิ์ ด่านพิทักษ์ กล่าวว่า...

ผอ.นั่นคงไปด้วยจุดประสงค์อะไรบางอย่าง
แต่คาดว่าไม่ใช่ไปชื่นชมงานศิลปะเป็นแน่

งานของลุงหวัน ไม่มีใครกล้าวิจารณ์ หรืออธิบายหรอกครับ (เดี๋ยวจะโดนด่า น่าจะไปเที่ยวและถามแกเองนะครับ )(จะได้โดนด่าเอง เฮ่อๆ)

รถลุงซ่อมได้ และซ่อมเกินไปหลายอย่าง

เช่นดันสลับล้อให้ทั้งๆที่ไม่ได้สั่ง ต้องกลับไปสลับคืนอีกรอบ ส่วนแอร์ต้องรออะหลั่ย อะหลั่ยมาก็จะโดดไปอีกที คราวนี้กะไปแม่สายด้วย ชาอู่หลงจะหมดอีกแล้ว

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อย่างนี้ก็เข้าทางคุณผู้จัดการเลยซิ โดดงาน ชอบๆเลยใช่มะ
แต่ที่สลับล้อนั้นเค้าก็ทำกันนะ กรณีที่ใช้ไปนานๆ เค้าก็จะสลับล้อเพื่อให้มันสึกเท่าๆกัน ก่อนที่จะเปลี่ยนยกชุด(อันนี้ไม่ได้มั่วนะ )ของพ่อเราก็เพิ่งไปสลับมา จริงๆ

ปล.ถ้าอยากได้ชาอู่หลงรสชาติเดิม แนะนำ ร้านทางขึ้นดอยเวา
พอถึงสะพานซ้ายมือจะเจอ เกาลัดตราสิงโต(เกาลัดร้านนี้อร่อย)
เดินเข้าซอยไปจนถึงร้านสุดท้ายทางตัน ที่ร้านนี้มีพวกถั้วพิทตาชิโอ
เม็ดมะม่วง แมคคาเดเมีย ราคาถูก เผื่อป้าจะใช้ทำขนม
ที่สำคัญคุณเจ๊ร้านนี้ใจดีมากทั้งลดทั้งแถม เซียนแม่สายคอนเฟริ์มจ๊ะ