คำนำ

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่มาตุภูมิแห่งความแปดเปื้อน ยากใครเสมอเหมือน ร่วมผจญภัยไปกับสิ่งที่ถูกปลูกฝังมาแต่อ้อนแต่ออด เพื่อปลดแอกปัญญามรณาลึกลับภายในตัวคุณ” สาบานได้ว่านี่ไม่ใช่ประโยคเปิดสำหรับ 8เปื้อนเล่มแรก

มันเกิดขึ้นเร็วมาก เรื่องก็คือ มีคนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน เขียน Flash Fiction หรือเรื่องสั้นขนาดสั้น มีการตั้งโจทย์ให้เขียนกันอย่างเมามัน มีการชักชวนกันอย่างตูมตาม ต่อมาไม่นานก็ค่อยๆ เงียบ นิ่งจนกรอบกระด้างเหมือนปลาตากแห้ง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในโลกของโซเชียลเน็ตเวิร์ค แต่เดี๋ยวก่อน! กระแสการเขียน Flash Fiction ที่เกิดขึ้นก่อนนั้นยังคงลุกลามตามฟังก์ชั่นใหม่ๆ ต่อไปไม่หยุด

ขณะเดียวกัน อย่างเงียบๆ มีคนมาร่วมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน เขียนสิ่งเดียวกัน แต่ไม่ยึดกรอบโครงสร้างดั้งเดิมและอุตริเฉพาะเจาะจงเจือมวลมืดของสารพิษปนเปื้อนบางอย่างลงไป กลายเป็น Flash Fiction: Improvise Dark da da ♫ จังหวะ 2 เสียงพ่วงท้ายนั้นเป็นอาการฮัมเพลงไม่ผิด โดยรวมรูปแบบก็ไม่ต่างกัน มีโจทย์ให้เขียนอย่างเมามัน มีการชักชวนกันอย่างตูมตาม แต่ยังไงไม่ทราบชัด อาจด้วยแรงที่ถูกกระทำ ถูกเสี้ยม ถูกกดหัวคิดไว้ กระตุ้นผสมสารพิษดังกล่าว คนกลุ่มนี้ก็เริ่มผิดแผกแปดเปื้อน คล้ายอมนุษย์แต่ไม่ถึงกับกลายพันธุ์หรือมีพลังวิเศษใช้ลูกตายิงเลเซอร์ได้ พวกเขาแค่เขียนหนังสือ แต่เดี๋ยวก่อน! หนึ่งในคนกลุ่มนี้คิดว่าควรเอาเรื่องสั้นพวกนี้รวมเล่ม ออกเป็นหนังสือ จำกัดจำนวนพิมพ์ วางขายเฉพาะบางร้าน แล้วเก็บเงินไปหิมาลัย ประเทศอินเดีย

คนที่คิด ไม่ใคร่ครวญให้รอบคอบ ภาระหนักอึ้งจึงตกเป็นของเขา ยากหลีกเลี่ยง แน่นอนว่าเขาขายขี้หน้าเล็กน้อยกับการรับหน้าที่เป็นบรรณาธิการเล่ม เขาถูกเรียงคิวเปิดซิงโดยกลุ่มคนแปดเปื้อน เขาหัวหมุนในบางเรื่องที่อ่านจนเกิดอาการดัดตนข่มท่าน กำชับไม่เป็นภาษาว่าปรับไปที่โหมดดาร์กของตนเองก่อนแล้วค่อยลงมือเขียนส่ง ไม่งั้นไม่ให้ผ่าน และโดยไม่ทันระวัง เขาเริ่มท้องเสีย ติดเชื้อเรื้อรังในกระเพาะลำไส้

8เปื้อนเรื่องสั้น เริ่มเป็นจริงเป็นจัง มันมีแนวทางแต่แรก แต่ไม่ชัดเจน กลุ่มคนที่เขียนส่งบ้างบ้าพลัง บ้างยังมึนงง มีบ้างยังขัดๆ เขินๆ ไม่ยอมเปลืองหัวเกลือกกลั้วแปดเปื้อน สมองโดนระงับคำสั่งชั่วคราว ต้องเร่งบำบัดโดยการขูดรีดการเขียนซะใหม่ ทั้งหมดก็เพื่อคนริอ่าน8เปื้อนจะต้องจำทนแปดเปื้อนตัวอักษรของอมุษย์ทั้ง8 ไปจนหมดเล่ม

มันไม่ใช่แค่นั้น! การเน้นควบแนวทาง Flash Fiction: Improvise Dark da da ♫ ได้ส่อสันดานว่ามันเป็นอะไรที่ไม่น่าพิศวาสชาตินิยม ถ้าอ่านแล้วยิ้มมันย่อมมิใช่พิมพ์ใจประทับตรึงตา มันไม่น่ารักหรอกแต่มันก็น่ารักในทำนองตอแหลแหลกลาญ เสแสร้งสุดลิ่มทิ่มประตู ถ้ามันจะนุ่มนวลนั่นก็ซ่อนอำมหิตมากทีเดียว ไม่ผิด! มันอวยเสรีภาพแต่หน่วงหนักในปมของตนเอง 8เปื้อนมันเป็นหนังสือที่คนอ่านแล้วไม่น่าจะรู้สึกร่มเย็นเป็นสุข พอทีเถอะ! เอาเป็นว่ามันเป็นเครื่องมือผ่าตัดที่หม่นมืด และแผลนั้นก็เรื้อรังมาเป็นชาติ

สืบเนื่องด้วยกลุ่มคนแตกต่างทางความคิดย่อมมีความแปดเปื้อนต่างรอยตำหนิ อันประกอบไปด้วยวิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา, อุเทน มหามิตร, ตวงพร ปฏิปทาพานิชย์, อดิศักดิ์ ด่านพิทักษ์, นฆ ปักษนาวิน, ทศพล บุญสินสุข, เฮีย และ i8 ความน่าสนใจคือทุกคนห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบ และ เข้าเรื่องเสียที 8เปื้อนเล่มแรกคือ “เหยื่อ” ไม่ขออธิบายได้ไหม ยังไงซะ ความจริงคือเหยื่อ หนีไม่พ้น

“โขกสับเรื่องสั้นที่แปดเปื้อนเหล่านี้ด้วยการอ่านมันซะ ชีวิตคุณสะอาดผุดผ่องนักหรือไง อย่าบอกนะว่าคุณอยู่ร่วมในสังคมตอแหลไม่เป็น มองตัวเองดูสิ มีเมืองใหญ่ขังอยู่ภายในร่างคุณ ระบบสาธารณูปโภคบีบอัดยัดเยียด ยังไม่พอ ยังไม่พอ!” ยินดีต้อนรับเข้าสู่ความแปดเปื้อนอันเป็นปกติสุขที่สุดของเรา

บรรณาธิการ 8เปื้อนสิ้นดี

8puen.editor@gmail.com

8เปื้อน : เรื่องสั้น / วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา, อุเทน มหามิตร, นฆ ปักษนาวิน, ทศพล บุญสินสุข, อดิศักดิ์ ด่านพิทักษ์, ตวงพร ปฏิปทาพานิชย์, เฮีย, i8 / บรรณาธิการ ,ปกและรูปเล่ม : อุเทน มหามิตร / พิสูจน์อักษร : 8 / จัดพิมพ์ครั้งแรก กรกฏาคม 2554 จำนวน 150 เล่ม ความหนา 60 หน้า ราคา 100 บาท / พิมพ์ที่ : ทากเปลือยการพิมพ์